Meidoornrotkelkje (Monilinia johnsonii)

Hoewel de meidoorn geen zeldzame plant is in Nederland, is het meidoornrotkelkje een zeldzaamheid. Het kleine gesteelde bekertje groeit in het voorjaar op afgevallen, vaak onder de grond begraven besjes van de meidoorn.

In Friesland was deze soort tot nu toe niet bekend. Het zeer informatieve artikel op natuurbericht (zie Zeldzame vorm van mimicry bij het Meidoornrotkelkje) inspireerde Gosse Haga tot een gerichte zoektocht naar het meidoornrotkelkje. Hij koos hiervoor zijn "eigen" terrein, namelijk het Oudemirdumer Klif, omdat hier sinds jaar en dag een groot aantal meidoorns staan. Bovendien, op basis van de bekende verspreidingsgegevens leek hier een grote kans op succes te zijn. Het meidoornrotkelkje komt voornamelijk langs de kust voor, en lijkt dus kalkminnend te zijn.

Een mens moet iets voor zijn hobby over hebben. Het rotkelkje was niet gemakkelijk te vinden. De scherpe doornen van de meidoorn dringen gemakkelijk door kleding en huid heen, het kelkje is slechts enkele millimeters groot, en dus vrij onopvallend. Uiteindelijk leverde een speurtocht van een tiental minuten in de strooisellaag met diverse oude beseen een tweetal kelkjes op, beide met een kelkdoorsnede van ongeveer drie millimeter. De kleinste had een steellengte van vijf, de grootste van zeven millimeter.

Dankzij deze noeste arbeid is Friesland weer een soort rijker. Mogelijk kan het meidoornrotkelkje op meer plekken in Friesland gevonden worden, als er met doortastendheid gezocht wordt.

Verspreidingskaart

Periodiciteit