Rosse populierboleet (Leccinum aurantiacum)

In verse toestand is de rosse populierboleet een zeer opvallende paddenstoel, die vaak al van verre tussen populieren in het oog springt. De bruinroze, soms naar oranje neigende hoed contrasteert sterk met het groene gras en de omringende populieren. En bovendien steekt de hoed scherp af tegen de met donkere, roodachtige schubben overdekte steel.

Vroeger werd bij eiken nog de eikenboleet (Leccinum quercinum) onderscheiden, maar moleculair en morfologisch onderzoek heeft uitgewezen, dat het hier om één soort gaat, die bij verschillende boomsoorten kan groeien, zoals populier, eik, berk en linde. De Friese meldingen van de eikenboleet zijn dan ook met de gegevens van de rosse populierboleet meegenomen.

Toch kan er onder populieren nog wel een dubbelganger worden gevonden, namelijk de oranje populierboleet (Leccinum albostipitatum). Deze onderscheidt zich door de witte schubjes op de steel bij jonge exemplaren. De steel lijkt hierdoor intens wit. Deze soort is nog slechts van een vijftal plekken in Friesland bekend.

De oranje berkenboleet (Leccinum versipelle) komt uitsluitend bij berken voor en heeft bruine tot zwarte steelschubben.

In Friesland is de rosse populierboleet in meer kilometerhokken dan de harde populierboleet (Leccinum duriusculum) gemeld. Op veel plekken groeien beide soorten door elkaar heen. De rosse populierboleet staat op de Rode Lijst als kwetsbaar, maar in Friesland lijken er geen aanwijzingen te zijn, dat de soort sterk achteruit gaat of achteruit is gegaan.

Zie ook:

• de harde populierboleet.

Verspreidingskaart

Periodiciteit