Vorig jaar was de excursie op het volkstuincomplex van de Wrottersploech een succes, reden genoeg om ieder jaar op het afwisselende terrein naar paddenstoelen op zoek te gaan. Ook dit jaar werden de deelnemers niet teleurgesteld. Er werden bijna honderd soorten genoteerd, met de wetenschap, dat ook veel soorten werden overgeslagen, omdat er gewoonweg teveel te zien was.
Zoals alle excursies kende ook deze enkele hoogtepunten. Eén daarvan was het eierzakje (Nidularia deformis), dat zich in verschillende stadia op verrotte planken van een bruggetje bevond. Het eierzakje staat als bedreigd op de Rode lijst, en is in Friesland slechts van een vijftiental kilometerhokken gemeld.
De excursie startte direct bij de ingang van het complex. In de buurt van de winkel en de kas grenzen een goed onderhouden grasveldje en enkele bosschages. Dit gedeelte is al rijk aan paddenstoelen, en hier werden dan ook een vijftigtal soorten gevonden.
Zo stonden naast elkaar de grote molenaar (Clitopilus prunulus) en de scherpe kamrussula (Russula amoenolens). De eerste soort wordt vooral van de zandgronden gemeld, en ontbreekt in het noordwesten van Friesland. De laatste is veel algemener, maar ook deze heeft geen voorkeur voor de kleigronden.
Naarmate de herfst vordert, komen de kleine mycena's tevoorschijn. Tijdens deze excursie werden maar liefs twaalf mycena-soorten gevonden, waaronder de suikermycena (Mycena adscendens) en de bleekgele mycena (Mycena flavoalba). De suikermycena kan bijna het gehele jaar door wel gevonden worden op takjes en twijgjes. De bleekgele mycena, die in het gras groeit, heeft zijn piek in de overgang van oktober en november.
Na een uur werd de excursie verplaatst naar de bijentuin en het aangrenzende bosje. Een interessante vondst was het leerkaalkopje (Deconica horizontalis). Het leerkaalkopje vormt zijdelings gesteelde hoedjes op dode stronken en stammen. In Friesland wordt deze soort niet vaak gemeld.
Naast de kleine paddenstoelen werden hier ook forse soorten gezien. Het grootste exemplaar was zondermeer de goudhoed (Phaeolepiota aurea). Hoewel deze soort als algemeen te boek staat, is hij in Friesland erg zeldzaam, met slechts nog een tiental meldingen. Het is een soort die vooral in ruigtevegetatie voorkomt. Behalve de goudheid stonden in deze ruigte nog meer grote soorten, zoals de nevelzwam (Clitocybe nebularis) in heksenkringen en de kortstelige veldridderzwam (Melanoleuca brevipes).
Langs het pad dat door het bos liep, stonden op verschillende plekken de parelstuifzwam (Lycoperdon perlatum) en de gewone beurszwam (Volvariella gloiocephala).
Ondanks de grote hoeveelheid plaatjeszwammen was er ook aandacht voor ascomyceten en korstzwammen, zoals het foprouwschoteltje (Lecanidion atratum) en de kleinsporige wrattandjeszwam (Hyphodontia pallidula).
In dit gedeelte kwam het aantal uiteindelijk op 65 soorten.
Enkele waargenomen soorten...
